aslında yaşlandıkça değilde, biraz büyüdükçe denilirse daha klas olur. ilk önce heyecan en az aşk kadar önemli, bir o kadarda güzel bir duygudur zannımca. ve bu duygu bir yerden sonra malesef kaybolup gidiyor amk.hayata dair iç burkan detaylardan bayrak tutanı olur aslında. örneğin o ilkokul aşkının elini tutmak şimdiki hangi aşkda var? hatırlıyorum incedende, hani merdivenin başından görülürdüya, işte o zaman kalbim kaburga kemiklerimi kırarcasına çarparken, gidip kızın saçını çekmenin *heyecanı varmı bungee jumping de? yada telefonların yeni yeni yaygınlaşmaya başladığı dönemlerde ericsonun ansızın çalmasının verdiği heyecan varmı 230 km ile araba sürmekte?
