filmin, duygusallığı(kağıt mendil-salya sümük ağlamak) para kazanma aracı dönüştürmemesi ile çağan ırmak tarzı kitleye oynayan gişe filmlerinden sıyrılması, filmin anlattığı hikayenin ruhuna yakışan bir davranıştır. yönetmenin sosyalist duruşunu burdan da anlayabiliriz. film göze sokmadan 'hal' i, insanın devlete(devlet sorunlarına) karşı yalnızlığını anlatıyor.
en etkilendiğim sahne; sosyalist bir iktidardan kaçıp karadenize sıkışan gürcü kızı ile 'hayata dönüş' operasyonu ile sosyalizm den dili yanıp memleketine kaçan yusuf un aynı anda bir devlet kanalı olan trt nin(bunu direk devlet olarak da alabiliriz)aynı programına farklı yerlerde ama -sanki -aynı gözle bakmalarıydı.
zannımca filmin son sahnesi ise çıtaları kırmış, sadece türk sineması da değil dünya sinemasındaki en özel kamera kullanımlarından biridir.
