6-7 sene öncesiydi, bir seher vaktiydi, gecenin karanlığı kalkıyordu yavaş yavaş. üzerimize çöken gecenin karanlığı bir sonraki geceye kadar izne çıkıyordu. çalışmak zorundaydım. gözlerimi zar zor açıyordum, malum işte ekmek parası için oradaydım. bu ilahi çıktı ortamdaki televizyonda. ben ayakta uyuyordum belki ama o anda tüm insanlık yatakta uyuyordu. hala daha kalkamadık gaflet uykusundan.
