kırdan kente göçün ilk zamanlarında gördüklerim, serçe parmaklarıyla birbirlerine tutunmuş, kente çalışmaya yeni gelmiş, şaşkın ve ürkek anadolu gençleriydi. inşaatlarda amelelik yaparlardı. biraz para biriktirince bir bisiklet satın alır, onu süslerler, hatta pilli radyo takarlardı. geceleri tahin pekmez veya boza satarlardı. artık onlara rastlanmıyor. şimdikiler bir başka.
