incecik bir zar parçasının tüm sülalenin namus flaması olduğunu düşünen,sülale erkeklerinin işi gücü bırakıp nöbetleşe 'namus'beklemeleri gerektiğine inanırken sokaktaki kadınları yan gözle kesen kitlenin söylemidir.Kadının da insan olduğu unutulur.Haysiyet ve şeref o kadar küçük görülür ki bu ifadelerde insanın içi sızlar.Onca eğitim,onca çaba boşunadır,en nihayetinde bir nehir kıyısı kenarında kızkardeşlerin,ablaların,sevgililerin cansız bedenleri bulunur,namus adı altında..Bunun tek bir açıklaması vardır.Erkek herşeye,etrafındaki herkese ,eşyaya,hayvana ve kadına hükmetmek ister.Hükmedemediğini anlayınca da çareyi ortadan kaldırmakta bulur.Alır,eve kapatır,bazısı evde perdeleri de kapatır,aman kimse görmesin,gözü dışarıya kaymasın diye..Aslında kadına değil kendine güveni yoktur zavallıcığın ve kendinden daha 'namuslu'su dürüstü çıkınca ve pek tabii daha yüreklisi kadının terk edip gideceğini bilir.En başta kendine güvenmez çünkü..Sokakta kadına,kıza nasıl baktığı aklına gelir,kendi mahremine de o gözle bakılabileceği fikri çıldırtır beynini..
Tüm bu kapamalar,namus lakırdıları,bekaret söylemleri..hepsi ama hepsi erkeğin güvenszliğindendir.Bu zat bakire bir kızla evlenmeyi haketse bile akça pakça kızımız haketmez bu zihniyetle yaşamayı...
