bir kuş uçtu yeryüzünden
kanatlarını yüreğime çarparak
öylesine yaralamış, kanatmışdı
bir derin yara bırakmış
ardına bakmadan
kendini koyuvermişti maviliklere
tıpkı bir çocuğun annesiz kalışı gibi..
gözlerimde bir damla yaş
yüreğimde bir derin sızı
her gün yeniden sonlanır
seni hatırladıkça tekrar başlardı
kayboldum ben şimdi
tıpkı sen gibi maviliklerde..
bir kuş uçtu yüreğimden
yüreğimi delip geçerek
ateşin küllerini tekrar yakarak
beni de benden alarak
yine koyuldu maviliklerine
hiç yorulmadan
ruhsuz bir bedenim sensiz
kimi zaman hıncından ağlayan
kimi zamanda dertlerine gülüp geçen
bir dertli divaneyim artık
çareyim aşıklara
aşklara bir mesken
duyguların pınarıyım
sensiz geçen günlerime bir aydınlık
ağlayan gözlerime bir nebze gülümseme
kanayan yarama bir kabuk..
