selam verip seccadesinden doğruldu.. gece 03:00 sularında her zamanki gibi balkondaydı namaz kılarken, gökyüzünün hemen altında... kafasını kaldırdı uzun uzun gökyüzünü seyretti yıldızlar hiç olmadığı kadar parlaktı... kendini orada rabbine daha yakın hissediyordu...
bağdaş kurup seccadesine oturdu, ellerini gökyüzüne açtı ve tam kalbinin hizasındaydı... hiçbir şey söylemeden öylece orada saatlerce durdu... elleri kalbine yakındı cünkü artık konuşmaya takati kalmamıştı... kalbiyle rabbi arasına bir köprü kurmuştu elleriyle yüreğindeki konuşamadıklarını ulaştıran.. hiç olmadığı kadar yorgundu...
ellerine defalarca baktı, soğuktan çatlamış ve çalışmaktan nasırlaşmış ellerine, aslında o doğduğu günden beri yorgundu...
