- oooğlum, canım oğlum, şehzadeem!
- hürrem, şehzade dedin ama bu kız çıktı.
- ne, kız mı?! al bunu alalalalalal.
allah senin belanı versin gudubet suratlı evlat ayrımcısı hürrem. geçen hafta hasta yatağımda, elimde dilimlenmiş portakallarımla sana nasıl sinirlendim, nasıl sinirlendim anlatamam. bütün hafta boyunca tek bir dizi entrysi girmemenin verdiği boşluk hissiyle sana çok pis saydırırdım sırf bu hareketin yüzünden ama, değinmem gereken başka şeyler var:
- vezir-i azamlıktan ayrıldım.
- aaa, bey, şimdi bizim oğlanı nasıl evericez haticeyle?
- amaaan hanım, vezirlikten ayrıldım diye dünürlükten de ayrılacak değiliz ya.
piri paşa, koskoca padişaha "dünürümmm ^_^" gözüyle bakabilen bir yapıya sahip olmak nasıl bir duygu? "amaaan, yemişim padişahlığını, dünüüüürr gel iki tek atalım yauu" diyeceksin diye korktum inan olsun.
murat talaşoğlu ile aynı kaderi paylaşan kadersiz yeni yetme mehmet çelebi, seninle nişanlandığından beri pms döneminde olan hatice nişanın iptalini öğrenince bir sevindi bir sevindi ki sorma gitsin. murat kadar şanslı değilsin, "hatice, çelebi'yle evlen, sana hanlar hamamlar, saraylar yaptırayım. topkapı senin olsun. kafam kadar büyüklükte bir hürrem yüzüğü yapayım sana. yeter ki onunla evlen, mutlu olsun çocukceyiz" diyen bir abin yok. saray ahalisi hastalığını öğrenince "ayyyy hasta mıymııışş?? amaaaaan, evlerden ırak. istemezzük." dediler. vah kadersiz çelebi. sen süleyman'ın "bu evlilik olacak" tavırlarına kanma. kendileri pek bir şakacı bu günlerde. yarın öbür gün çıkıp "çelebi'nin iyileşmesini bekledim ama sor bi neden? pargalı ile hatice'nin düğününe gelebilsin diye. hasta adam, iki eğlensin, düğün dernek görsün ölmeden. ehiehi" diyebilir. aşık olduğun kadın bile "beni haphasta bir veremliye kurban ettiniz. üüff ölür de bu şimdi. yatakta ölmese bari ıyy iğrenirim" dedi arkandan. yazık lan.
gitmicem, yapmıcam, etmicem... iyice "idare edemem anneeeeaaa!" çocuğuna döndün haberin yok hürrem.
off mahidevran... ekürin gülşah ve sen iyice çekilmez oldunuz. sürekli hürrem'e laf sokmaya çalışmaların baydı artık. haydi hazırlan halvete gideceksin haberi gelince hasta oğlunu anında bırakıp "gülşaaahhh, kııııızzz bu akşam halvet var yaşasııınnn. kurudum kaldım valla ihihihi" dedin ya lan içten içe. püüü.
"padişah beni ekti, ama kizmıcam. kendime hakim olucam. o bu gece mahidevran'la olucak, yemekler de bana kaldı ooooohh."
aklından geçenler bunlar değil mi hürrem? beni aldatıyooo triplerine girme hiç, yemezler. dana gibi olmuşsun, hala sultanım, bu akşam bana gelin de beraber yemek yiyelim diyorsun. e adam da haliyle, yanına gelmek istemiyor. "sultaaanoom, bak sana yömöklör yaptom. aç ağzını dolma vörcöm." deyip dolmayı hooop kendi ağzına götürüp ağzında lokma varken hııhahaha diye güleceğinden korkuyor, naapsın. bu korku dolu anları yaşamaktansa memesiz ama fit mahi ile halvete girmek daha cazip geliyor tabi.
senaristlerden acilen bir açıklama istiyorum, yoksa rahat edemeyeceğim: efendiler, şu şehzade mustafa'yı hasta edip, o sevimsiz veletin köhüm köhüm öksürüklerini izlettiniz de elinize geçti? yahu ne kadar gereksiz bir olaydı o. mahidevran durup durup ne idüğü belirsiz bir şurup içiriyor, bizimki yüzünü ekşitiyor, hürrem buna geçmiş olsuna geliyor falan... oof valla sıkıntı bastı. zaten o çocuğun yüzünü olabildiğince az görmek istiyorum, siz inatla onun rolünü artırıyorsunuz. hasta olmuşmuş da bilmem neymiş... sen öh öh öh diye öksürdükten sonra bu eziyet daha fazla devam edecek olsaydı kanal değiştirecektim valla. nasıl bir işkencesin be çocuk!
viki, sana karşı umut besliyordum ama fos çıktın. sıkıldım ben ne yapacaksan yap artık. yoksa hürrem ve mahidevran'ın kavgalarıyla geçmez bu hayat. come on baby.
son olarak söylemek isterim ki, hürrem, adamakıllı entrikalara başla artık. mahidevran halvete gidince gözlerini belerteceğine planlar kur, bak pargalı da terfi etti, zaman kaybediyorsun benden söylemesi. biraz hareket, biraz ekşın istiyorum. titre ve kendine gel, sen bu değilsin. sen hürrem'sin aptallık etme.
