türkiye'deki üniversiteler maalesefki, eğitmekten ziyade ya beyin yıkamakta ya da sınav yapmaktadır. insanın düşünme, yorumlama kabiliyetini sınırlandıran, vasat düzeyde eğitimler veren, özgür tartışma ortamları yaratmayan ve içinde hayvandan farkı olmayan sığır sürülerinin gezerek tabir yerindeyse karı-kız peşinde koşmaktan başka bir boka yaramadıkları yüksek öğrenim kurumlarıdır. ayrıca bu sığırlara ders veren profesörler ise dünya'da bilime hiçbir katkıda bulunmayan profesörler olarak tarihe geçeceklerdir. böyle üniversitelere sahip olan bir ülkenin şüphesizki, çağdaş medeniyetler seviyesine yükselmesi oldukça zaman alacaktır. tek umudumuz bizim çocuklarımızdır. -onlara güzel bir yaşam bırakmak isterken; umutlarımızı onlara bağlamak ne utanç verici. şimdiden bir ülkenin kaderini emanet ederek, doğmamış bebeklerimizin omuzlarına sorumluluklarını yükledik bile- en nihayetinde türkiye'deki üniversiteler bilimden, düşünceden yoksun beş para etmeyen cahil-cühela sınıfının hükmü altında ezilen, susturulan, düşündürülmeyen; ama sınav yapılan, devam zorunluluğu olan üçüncü dünya üniversiteleridir diyebiliriz.
