bazen sırtımda "Aşk acısı çekene itinayla teselli verilir." yazılı bir pankart taşıdığımı düşündüğüm zamanlar olduğu durumdur.Edindiğim arkadaşlıkları her seferinde "evet, bu kişi bana iyi gelecek, bir derdim oldu mu beni teselli edecek, duygusal davranmaya yeltendiğiğmde beni mantığıyla sarsacak birini buldum bu kez sanırım" şeklinde başlayıp kendilerinin kısa bir süre sonrasında; sevgilisinden ayrılmış(terkeden/terkedilen), hoşlandığı kız/erkek tarafından umursanmayan kişi olduğunu anlarım.Gelir teselli vakti;
-Sen kendine bir baksana, ondan daha üstün olduğunun, çok daha iyisini hakettiğinin farkında değil misin?
-Bence aslında senden hoşlanıyor ama çekingen birine benziyor, açılamıyor zavallı*
-Davul bile dengi dengine iyi bir insan belli, ama geleceği yoktu bu ilişkinin, bitirmekle iyi ettin.
-Aynı şeyler benim de başıma geldi, ben de aynı tepkiyi verdim, üzülmeye değmez, seni temin ederim... (bkz: kelin ilacı olsa kendi başına sürer)
