262.
-
şehre çöken karanlık
sokakta bir adam gördü
kattı adamı önüne
evine götürdü.
adam dinlendi biraz
sofraya oturdu.
yemeklerini yediler,
annesi çocuğu yatırdı.
şehre çöken karanlık
hergün başucunda
yalnız korkan çocuğa
masallar anlatırdı.
o gece tuhaf birşey oldu:
karanlık uzadı göğe,
gökten bir yıldız aldı,
odaya getirdi.
boşlukta dönen yıldız
ışık ışık bölündü
renkli maytaplar gibi
çocuğun üstüne döküldü.
çocuk hemen uyudu
uykusunda güldü.
behçet necatigil- yıldızlarda uyku.
