duygusal olarak belki ama geleceğe yönelik bir adım olarak dünya'nın en aptalca gerekliliğidir.
başta şunu bilmek gerekir; libya, bir tunus veya bir pakistan değil!
libya'ya yapılacak her müdahale bize borç, masraf, gözyaşı ve bilimum ceset olarak geri dönecektir.
tunus ve pakistan (hatta bayrağında ay-yıldız olan çoğu ülke) türkiye'nin içinde bulunduğu bir olguda, önyargı ile hareket etmez. durumun vehametini algılar ve yardımcı olacak şekilde hareket eder. ortak bir payda bulunur ve geleceğe yönelik planlarda yapılabilir. bu %50 ihtimal ile refahat yada para olarak geri dönecektir. (sen mutlu, ben mutlu yaşasın kardeşlik)
ama söz konusu libya ise alayını tanımaz. kendi dil ve köken olarak aynı komşularıyla bile geçinemeyen bir ülke.
söz konusu osmanlıcılık ise osmanlıyı amerika ile bir tutan tek müslüman ülke.
söz konusu ümmetçilikse, diğer arap ülkelerinin içinde en sivri milliyetçi ve en düşük ümmetçi ülkedir.
bir de şu var; türkiye bir amerika değil!
amerika her yere kesin bir çıkar için müdahale eder. ya petrolüne göz koymuştur, ya doğalgazına, ya altınına, ya gümüşüne ya suyuna, yada başka birşeyine.
amerika'nın müdahale tekniğide farklıdır.
amerika bir yere girer; ''asarım ulaan! keserim ulaan! alayınızı s*kerim ulaaan!'' diyerek sindirir. canı istediği yerde katliam yapar. canı istediği yerde tecavüz olayları gerçekleştirir. o yüzden bütün müdahaleleri başarılıdır.
türkiye ise dostane müdahalesi ile götünde patlayan iyi niyetini alır ve gider.
