dünyaya gelirken de tektim bu lafı kullanmış olmayı çok isterdim be sözlük.
sanki insana yalnızlığından doğan bir güç veriyormuş gibi geliyor.
ben hep tektim kardeşim;
ebem olucak kişi kıçıma tokatı basarken
daha yeni adımlarımı atmaya başlamışken o fena düşüşün etkisiyle süt dişlerim kırılırken
kasap görünümlü sünnetçi benim ham meyveyi dalından koparırken
okula yeni başlamam şerefine alınan bisikletle mahalleden arkadaşlara hava atıcam diye yaptığım saçma hareketler yüzünden top misali yuvarlanırken
sınıf başkanlığı seçiminde oyların büyük çoğunluğunu omuzlarken
en sevdiğim necla s.rtüğü beni daha iyisini bulacağım diye bırakıp giderken
askere giderken
kazandığım okula gitmek için hazırlandığımda , elimdeki tek bavulla otogarda otobüs beklerken
ama ben bunların hiçbirini yaşamadım be sözlük;
gözlerimi dünyaya açtığımda yanımda olan diğer yarımla çığlığımı aynı anda bastığımdan
daha yeni adımlarla başlarken hayatıma o benden önce yürümüş olduğundan , avuçlarımda hissettiğim sıcaklığından
ben , sünnetçinin şeref kazanmış , sırıtık bakışlarından korkarken canı yandığı halde ilk benim elime verdiği lokumdan
sınıf başkanı olmayı istediğimi bildiği için , yardımcım olmayı yeğlediğinden
necla şerefsizi beni bıraktığında teselli bulduğum omuzlarından
askere aynı zamanlarda gittiğimizden
ben elimdeki tek bavulla beklerken otobüsü, kendi kazanamsada bütün arkadaşlarımızı toplayıp otogarı bastığından...
yani ben hiç tek değildim.
diğer yarımla , canımın diğer parçasıyla bir bütün oldum hep.o olmadan hep eksik kaldım.
ama iyikide değilim.çünkü olmasını istediğim (bkz: güç) o yanımdayken varoluyor...
