mutlu olma yolunu bulup buna ramak kaldığı sırada duyduğum histir. yine bi bok yedim sözlük. bi kız arkadaşım var. henüz 2 günlük. ilk anki tanışıklığımızdan beri bana günbegün bağlandı. çok iyi birisi, güzelde. hiç bişey hissetmeden teklif ettim. dedim belki başlayınca bişeyler olur. sevebilirim belki. ama yok sanki sevme hissiyatım kaybolmuş, bir günah işlemişimde sen sevemezsin diye kaderime yazılmış. neden böyle olduğumu düşünüyorum. empati kuruyorum ve kendimi karşımdakinin yerine koyduğumda ne tür bi psikolojinin içine gireceğimi düşünüyorum. şu an duyduğum sadece suçluluk psikolojisi.
böyle gidipte ah almaya devam edersem. mutlu olamayacakmışım gibime geliyor bi ömür. dengesizim kabul ediyorum. ve bu kuzenimin en yakın arkadaşı. artık ilişkiyi bir çok kişi biliyor. ama herşey için çok pişmanım. onun böyle bişeyden haberi yok, gayet mesut ama böyle hissetmeye devam edersem herşey sonlanacak. kendimi çok pislik hissediyorum. ondan milyonlarca kez özür diliyorum.
