birilerinin ortadoğu ülkelerinin hangileri olduğunu bilmemesi halkın cehaleti hakkında bize ne gibi bir veri tabanı oluşturabilir bilmiyorum ama emin olduğum birşey var ki, yıllardır çektiğimiz sıkıntıların artık bir son bulmasını istiyoruz doğal olarak, hakettiğimiz refah seviyesinde yaşamak istiyoruz, hakettiğimiz yönetim modeli altında yaşamak istiyoruz ve yıllardır bu zenginlik ve rahatlığa ulaşamamış olmamızın sorumlusu olarak halkın cehaletini görüyoruz.
çünkü bize göre halk, belli bir bilgi birikimine sahip olmadığından, ortadoğu ülkelerini bilmediğinden, mısır piramitlerinin türkiye'den kaçırılmış olduğu iddiasına bile tereddütsüz sazan gibi atladığından (bkz: sokak röportajları) (bkz: mısır piramitleri), ülkeyi kimlerin yönetmesi gerektiği konusunda da sağlıklı kararlar veremiyor, daha doğrusu biz öyle düşünüyoruz.
Bunları bilmeyen halkın seçtikleri de ancak böyle olur diye fikir beyan ediyoruz.
hem haklıyız hem de haksızız.
haklıyız çünkü ; seçilmiş iktidar sahipleri zerre kadar ülkeye hizmet etmeyi düşünmediklerinden, sadece ve sadece kişisel menfaatlerini düşündüklerinden, bugün onbinlerce insan işsizdir, yüzbinlerce çalışan, ayda altıyüz türk lirası gibi komik bir rakamla bir ay geçinmek durumundadır.
haksızız çünkü ; halk bunları bilmek zorunda değildir. ortadoğu ülkelerini bilmekle cehalet gitmez. amerikan vatandaşlarının da bir çoğu ortadoğu ülkelerini bilmezler. bu bir gerçektir.
peki biz, aydın ve yetişmiş geçinen kesim, halkı cehaletle suçlayan bizler, üzerimize düşeni gerçekten yapıyor muyuz? ülkenin kaderi için mücadele ediyor muyuz? gerektiğinde canımızı ortaya koyabiliyor muyuz? yoksa sadece sözlüklerde ahkam mı kesiyoruz?
iğneyi önce kendimize batıralım, o acıyı hissedelim ki, sonra değil çuvaldızı batırmak, kazma sapı ile kafasına vurmak hakkımız olsun...
