üzüntü çektiği halde sevmeye devam eden kişilerin sorusudur.
niçin üzmeyen insanlar değil de üzenler tercih edilir bu dünyada ki? gözlerimizi yaşla doldurabilmek midir en büyük özellikleri? insan ağlamayı mı sever yoksa gülmüş gibi görünse de...
mutlu olmayı sever gibi dursa da insan, birisi için ne derece acı çekerse o kadar çok seviyor sanırım. mutsuz olmaktan garip bir haz mı duyar ne? hasta mıdır yoksa bütün hastalara gülümseyerek bakan bir hasta bakıcı mı? hiç mi yoktur çaresizlerin çaresi? hiç mi bir umut beslenemez küçücük bir kafeste? bu kadar mı imkansızdır her şey, bu kadar mı uzak?
anlamsızdır evet ama insan kendisini üzeni ve üzmeye de devam edecek olanı sever hep. vazgeçmez ondan...
