bir hüzün duvarına çarptım
acı ve mutluluk ayrımında
kaçamayışımdı savrulmadan
bir tarafım git diye hayal kurup
diğeri geri dönmek için çırpınırken
yaraladı bu kaza inceden inceye.
anladım çaresizliğin ne oldugunu
zor olmadı lakin acıydı soğuk yüzü
bekleyişler de yetmedi
sabır da tükendi
durmadan bıkmadan
söz verdim kalbime
kalbim de söz verdi
bekleyecekti
sonu ne olursa olsun
direnecekti zamana sabırla
inatla
söz verdi bana kalbim
ben de ona...
anladım kazanın ne olduğunu
arayıştı bir yandan da tükeniş
öğreneceklerimin varlığını öğrendim
bir tat bıraktı bu kaza bende
güzelce ve nazikçe...
