ilk gençliğimin beyazlar, cem yılmazlar olmadan önce yegane kahkaha atarak kendinden geçme kaynağı. internetin, stand upların, showların hayatımıza henüz girmediği dönemlerden bahsediyorum. radyo en büyük eğlencemizdi, ne de güzeldi şarkı beklemek, sevdicek için sıradaki şarkı ona gitsin demek. tüm kuzenler radyonun etrafına toplanır yerlere yatardık muzonun gak demesine bile. o zamanlar herşey o kadar kirlenmemişti; belden aşağı espriler olağanüstü bir olaymış gibi gelirdi hepimize. kızara bozara gülerdik hep beraber. bazen aramaya yeltenir sonra ulan şimdi bu herif göt eder hepimizi der vazgeçer dinlemeye devam ederdik. heyy gidi günler heyyy
