Verilen sözlerin , edilen yeminlerin boş olduğunu bugün bir kez daha anladım.
Soğuk kış günü sokak köşesinde sen değilmiydin elimi sıkıca tutup
''ne olur beni bırakma diyen ?''
sen değilmiydin ?
''sen bırakmadığın sürece dizinin dibinden ayrılmam diyen ?''
şimdi ne oldu ?
bir insanı sanki toprağa gömüyormuşum gibi derin bir hissiyatla acı çekiyorum , engelleyemiyorum tutamıyorum seni , akıp gidiyorsun ellerimden , noktalama işaretleri bile anlamsız kalıyor bu yazıyı yazarken çünkü titreyen ellerim düşünmüyor bile imla hatalarını...
daha yaşayıp göreceklerin var belkide kaç kişi geçecek sevgi arayan bedenimizin üzerinden, sonra geriye dönüp bir bakacağız elimizde avucumuzda kimse yok , kimse kalmamış tek kalan hayatımızdan gelip geçen anlamsız insanlar , geriye dönebilecekmiyiz peki ?
