namazın sünnetlerini bile isteye terketmek kim ne derse desin namazın ruhuna aykırıdır...
namaz ne kadar dış dünyaya karşı başkaldırı niteliği taşıyorsa, bu nitelikten çok daha fazla allah a karşı boyun eğme niteliğindedir..
ve kuran da "Kim Allah'ın Rasûlüne itaat ederse, Allah'a itaat etmiş olur." nisa 4/80 buyrulurken bu gönüllü-bile isteye terk ediş pek hoş bir tutum olmamalı..
keza, fıkıhçılara göre sünnet: "Farz ve vacip olmaksızın Hz. Peygamber'den gelen her şey ve yine farz ve vacip olmadan dinde uyulması gerekenlerdir." şeklinde anlaşılmışken..
hadisçilere göre: "Hz. Peygamber'in sözleri, fiilleri, takrirleri, gerek yaratılışla, gerekse güzel ahlakla ilgili sıfatları, peygamberlikten önceki ve sonraki bütün hayatını içine aldığı gibi, ondan rivayet olunan her şeydir." şeklinde anlaşılmaktadır..
müekked sünnetin terki hususunda birçok ulemanın farklı yaklaşımı bulunmasına rağmen hiçbiri "rabbinin farz kılmadığı bir konuda, sadece tercihte bulunmuştur... sebebi ne olursa olsun bu sadece onu ilgilendirir." gibi basit bir değerlendirmede bulunmamışlardır..
sünnetin uygulayıcılarının, sünnete dolayısıyla hz.muhammet'e saygı duydukları kesindir. uygulanmadan da saygı duyulabilir, en azından bu eylemsizlikten bir hicap duymak gerekir kanaatindeyim. ama başta o na saygı duymayan için söylenecek her şey boştur sanırım..
