sosyal devlet olmak ile vatandaşı dilencilik kültürüne alıştırmak arasında çok ince bir çizgi var. bunu dikkate almayan siyasiler (o ya da bu taraftan hepsi için söylüyorum) işi bir açık artırmaya çevirmeye meyilli oldu hep. hatta önce fakirleştirip sonra vaadde bulunmak bizim siyasilerin mottosu gibi. sosyal devlet olmak, sokak çocuklarına verdiğin değerle ölçülür, şiddet görmüş kadına sağladığın imkanlarla ölçülür, gençlere sağladığın eğitim eşitliği ile, yetişkinlere sağladığın iş imkanı ile ölçülür, engelli insanlarına duyduğun saygı ve sağladığın olanaklar ile ölçülür. yoksa al sana ayda şu kadar demek tek başına bir ölçü değildir. işsizlik sigortası önemlidir ama bizdeki şekli dilencilik kültürünün bir çeşit rüşvet versiyonu gibi gelir kulağa.
