küçükken benim yaşantımda bir kaç kez vuku bulmuştur bu durum.
şöyle ki:
önce annemden bir güzel dayak yerim, sonra zırıltıyı koparır yatağımın altında ağlarım. ardından yemek hazır olur.
peder: nerde oğlan?
annem: he? içerde, zırlıyor.
peder: gelsene lan ne zırlıyon yemek ye.
ben: hee? hııı hoook yoook ben dokum.
peder: hı? geleyim mi yanına sen mi geliyon?
ben: ıııhhh(burası zırlama melodisi) tamam geliyorum. ıhkhhh...
tabi sonuçta peder devreye girince küslük müslük unutulur açlar gibi yemek yenir...
