ya... ne zordur o ölüm haberi. aslında bu başlığı açmayacaktım bazı seviyesiz kendini bilmez dangozların baltalayacağını ve tutmayacağını bildiğim halde açıyorum...
en yakın arkadaş, ya da bir abi, ya da bir dost... o en yakın arkadaşındır. ailenden bile yakındır sana, değerini ancak o bilir. milyonlarca dolardan bile daha değerlidir en yakın arkadaş. ailene açılamadığın sırları ona açıklarsın, abi abla gibidir... fakat bir gün o kötü haberi duyarsın; o öldü! ya evet işte o öldü. hem de hiç istemediğin bir zamanda, en ihtiyacın olduğu dönemde...
benimkiler de ölmüştü. hemde korkunç bir şekilde trafik kazasında yanarak. hiç kimse dostlarının değerini bilmezken, ileride ölünce anlayacaklardır. o yüzden; sevin dostunuzu... o sizin ailenizden bile size yakındır.
bazen atışabilir, kavga edebilirsiniz. ortalık kızışabilir ve hatta küsebilirsiniz bile. ama; yeniden barışırsınız... çünkü ne o'nun kalbi ne de sizin kalbiniz en yakın dostunuza, arkadaşınıza küsmeye elverişli değildir ve hiçbir zaman da öyle olmayacaktır.
bazen güzel haberler duyarsınız, birlikte hoş vakit geçirirsiniz. onunla içilen bir bardak çayın tadı her şeyden başkadır. fakat ölüm haberi... işte o içler acısıdır...
