bugünlerde en çok hissettiğm şey.eskiden yani bundan bi 10 yıl önce diyelim cebimizde az para vardı
ama mutluyduk.şimdi cebinde para olsa da olmasada mutsuzsun.eskiden bilgisayar oyunları ve haliyle
internet bu kadar yaygın değildi.mahalle maçlarında herkes mahalle takımına seçilebilmek için canhıraç bir şekilde oynardı.akadaşlarla toplanılıp atari salonlarına gidilir veya evde atarisi
olan arkadaşa misafir olunurdu.oyun oynarken arada arkadaşınızın annesi çay-kek gibi şeylerde getiriyorsa
keyfinize diyecek yok.iki arkadaşınızın oynadığı futbol oyununun bitmesini beklerdik.zevkliydi güzeldi.arkadaşlıklar
sağlamdı sonra atari salonlarının yerini internet kafeler aldı ardından neredeyse her evde bir bilgisayar ve internet oldu
kimse bilgisayarın başından kalmamaya başladı bir de baktıkki daha dün evinde ataride oyun oynadığın çocuklar yoldan
geçerken sana selam vermiyor.geçmişte bu kadar özentilikte yoktu.illa bir arkadaş o ayakkabıyı giyiyor de sende gidip
o ayakkabıdan almazdın bugün ise herkesin ayağında converse hep birbirine benzeyen birbirinin kopyası olmuş insan yığınları haline gelindi.*eskiden siyasetde temizdi renkli bir siyasi hayatımız vardı bebek katilinin yakalandığı gün tüm ülkede mutluluk vardı.*çat pat bir koalisyon kurulmuştu 3 farklı siyasi kesim bir araya gelmeyi başarmıştı.aslında herşey iyi de gidiyordu en azından bugünkünden kötü değildi.sonra bir anayasa fırlatma bir kriz herşey bitti.mhp apoyu astıramadığı için sırf ecevitle koalisyon kurduğu için dsp karaoğlana rağmen anapta artık sıktığı için baraj altında kalıyordu.ve türkiyenin hafızasına bir kez daha reset atılıyordu...
