hiçbir şeyden mutlu olmayan, sıkkın bir ruh haline sahip, ya da ne yapması gerektiğini bilmeyen
insanlarda vuku bulan ruh hali.
öyle bir bünyedir ki bu, boşluktadır bazen. yanlış yola sapabilir,
yaptığı her şeyi akabinden sorgular ''lan niye öyle yaptım ki ben, yine yanlış davrandım'' diye saçmalar.
hayatındaki hiçbir şeyden lezzet almaması da onu alır çıkmazların zirvesine bırakır.
bir zat-ı muhterem vardır, inanç sahibi olup inancına sığınır; ''rabbim sıkıntımı al der.'' ve bu yönelmenin kendini rahatlatabileceğini düşünür.
sebepsiz değildir onun için sıkıntı, yaratıcısına yönelme sebebi olarak tezahür eder bünyesinde.
insanların yemek içmek gibi ihtiyaçları olduğuna göre ruhlarının da bir maneviyat açlığı bulunmaktadır ve böyle giderilir.
başka bir zat ise inançlı olmamasına mütevellit, onun için yaşamanın bile bir sebebi yoktur.
''lan yaşıyoruz işte, bakalım nereye kadar giderse'' der.
sebepler dairesinde ilerlemek onu hayatın farklı çıkmazlarına yöneltir.
isyana gidebilir...
