bir gün internet kafedeyim. sözlükte takılıyorum. 3 tane yan yana bilgisayar, ben en sağda oturuyorum. yanımda arkadaş oldukları belli olan iki genç oturuyor. tuvalete gittim geldim. oturmak için sandalyeyi çektim. bilgisayar uzun bir masanın üstünde. çekince masa sallandı. en solda ki tinerci gibi "yavaaaşşş" dedi. sesimi çıkarmadım oturdum. ama sinirimi zor kontrol ediyorum çatladım çatlayacağım. masada iki tane küllük var. ortalarımızda. yanımdaki aldı benim yanımda ki küllüğü aldı sol tarafa koydu. küllüğü verir misin dedim. aldı yerine koydu ama nasıl koydu. sert bir şekilde. mause falan havaya zıpladı. e artık tutamadım kendimi bunları temiz bir dövdüm. ortalık karıştı polis falan geldi. doğru karakol. bunlar aradı aileleri falan geldi. komiser bana aileni ara haberleri olsun, belki gelmek isterler dedi. ailem yok yetimhanede büyüdüm. antrenörüm var. ilk okul çağımdan beri o baba oldu bana. onu aradım. geldi. komiserle konuştu. "bu milli sporcu falan normalde yapmaz böyle" derken ikna ettti komiseri çıkardı beni. hayatımda yemediğim fırçayı yedim o gün. "kaç yaşında adamsın yaptığın harekete bak. bu kaçıncı. hep böyle yapıyorsun. hala yetimhanedeki gibisin. sürekli kavga ediyorsun. milli sporcu olacaksın birde utan kendinden. seni yetiştirdiğime lanet olsun. nerden buldum seni elinden tuttum" hayatımda yanmadığı kadar yandı canım o an. biliyorum beni öz oğlundan ayırmaz. kendi canından kanından gibi sever beni. zaten canımın acımasının sebebide buydu. hala affettiremedim kendimi. düzeldiğinden emin olmadan seni affetmeyeceğim dedi. ama bu sefer kararlıyım değişeceğim.
