17 yaşında hayatı anladığını sanan o mal intiharı düşünmüş, ama becerememiştir. gel zaman, git zaman derken iki sene geçmiş ve o mal artık 19 yaşındadır:
ne çocuğum diyebilmektedir, ne de yetişkin olduğunu kabullenebilmektedir. 18 yaşında olsa, sınırı yeni geçtim der kendini avuturdu. ama artık 19 yaşındadır. 19 yaşında... bazı şeyler çok zor gelir. yeniden başlamak için asla geç değildir. geçtir işte. bal gibi geçtir. insanın ruhu hırpalanmışsa bir kere, ruh bu, kolay mı tedavisi?
teşebbüs çağının aktif olmak zorunda olunan dönemine girildiği bu yaşta, bu konuda hissedilen gönülsüzlüğün teveccüh-ü firarına engel olan değer zincirleriyle altınızda bataklık varken tavana asılmanız neticesinde varlığınızın ağırlığını sonuna kadar hissedersiniz..var oldukça da hissedeceksinizdir, öyle gelir..asal sayılarla aram hiç iyi olmadı zaten..7 yaşımdayken annem ile babam ayrıldı; 11 yaşımda en iyi, tek iyi arkadaşım taşındı, başka okula gitti, 13 yaşımda boynumu şah damarıma kadar cam kesti ama ölmedim, 17 yaşımda mal oldum, şimdi ne hâldeyim..çemkirmek de varmış kaderde. batsın bu dünya. ağlamayacağım.
