beethoven'ın 9. senfonisine artık farklı bir gözle baktığım film olmuştur. film esnasında bazı kelimeleri anlamakta güçlük çekiyorsunuz. '' ne diyor lan bu?'' diyorsunuz ama pek de sırıtmıyor bilmeseniz de. film robotlaştırılmaya çalışılan bir insanın vicdanının yok edilmesinin ahlaki yönünü ve insanı değiştirmenin hayatında yaratacağı psikolojik etkileri sorgular. nasıl bir cümle kurdum bilmiyorum ama onun gibi bir şey işte. adamı şiddet ve seks eğilimini körelterek tek tip bir insan yaratıyorlar lakin patlamasın raddesine gelince de adam yani alex, iyileştiğini düşünür. ben bunu eski haline döndüğü şeklinde aldım. neyse bir daha izlenirse içinde saklı olan düşünceler çekip çıkarılabilir.
ailesinin alex'in odasını joe'ya vermesi kapitalizmin bir örneğidir. dikkatle izlendiğinde baba, sürekli parasal yönden konuşur.
