"varoluş öz'den önce gelir" diyen filozoftur. yani insan yapıp ettikleriyle kendi özünü tayin eder. bu görüş, her türlü mistisizme de bir başkaldırıdır. öz yoktur yani. "olunması gereken" diye bir şey yoktur. "insan-ı kamil" yoktur. "hayatın anlamı" yoktur. bir "bulantı"dır varoluş. apollon değil, diyonissos'tur.
sartre insanı özgür olmaya çağırmıştır. romanlarında "özgürlüğün yolları"nı göstermek istemiştir. bu yolları toparlarsak, seks, sanat ve felsefedir. yanına siyaseti de koyabiliriz. fransız sinemasının tuhaf olması bu anlayıştan kaynaklanır. iki felsefi laf ederler, sonra yatağa geçerler. amerikalılar gibi barda kızışmazlar; nerde olursa orda, özellikle sanat ve felsefeyi afrodizyak niyetine alırlar.
karikatürize ediyorum, basitleştiriyorum ama, konu budur. "bulantı"ndan kaçabildiğin kadar özgürsün. kendinden uzaklaşabildiğin kadar özgürsün.
unutmadan: bu bir sosyalist akım olmaktan daha çok, bireyci akımdır.
