kendimi bildim bileli beşiktaşlıyım. nerden baksan on senedir her maçı takip ettim, fırsatım oldu stadlara gittim, üzüldüm, sevindim ama hiç vazgeçmedim. 8-0 ları da gördük, 3-4 leri de hep koşturduk hiç bırakmadık. son şampiyon olduğumuzu suriye sınırında öğrendim, telsizden geçtiler, "asteğmenim müjdemi isterim." diye öğrendim şampiyonluğu. suriye siyah desene diye bağırdım, hala konuşulurmuş oralarda.
yenmeyle yenilmeyle işimiz yoktu bizim, biz takımı severdik, renkleri severdik, bu işe gönül veren "abi" leri severdik. hiç kırılmadık takıma, ne olursa olsun "bizim" takımımızdı.
korkarım artık değil.
beşiktaş ile ilgili ilk kalp kırıklığımı yaşatmış adamdır bana üzülmez.
