harika bir bölümdü. ankara misketi eşliğindeki istanbul görüntüsü türk dizi tarihinde bir ilkti galiba.bu bölüm favorim şevket abiydi. kendisini yalnız hissetmesin diye yer tespitine gelmesi arkandayım oğlum diye bağırması. insanın en az "seni seviyorum" diyen birine olduğu kadar arkandayız diyen birisine ihtiyacı olduğunu hatırlattı bana.
şevket ebimden gelsin: başkasının ölmüş kocasını neden gömüyorsun behzat?
