155.
-
"-ne kadar çok şey yazıyorsun sen öyle" dedi...
sessizce dinledim...
"-peki gerçek mi o yazdıkların, içinden gelerek mi yazıyorsun, düşünüyormusun ne etki vereceğini" dedi...
derin bir nefes aldım tek nefeste söyleyebilmek için cümlemi:
..."-insan düşünmeden konuşabilir, ancak düşünmeden yazamaz" dedim...
bu sefer o sessizleşti:
"-daha çocuksun" dedi...
"-ben hep kendimden büyüklere aşık oldum zaten" dedim...
yüzü kızardı...
"utanmana lüzum yok" dedim...
"utanmadım sadece şaşırdım" dedi...
