orta ikinci sınıfa gidiyordum o zamanlar. yazlıktaydık, arkadaşlarla sahilden evlerimize doğru bisikletlerle gidiyoruz altımızda deniz şortu hava sıcak olduğundan üstümüzde tişört vs benzeri giyecek bişi yok. velhasıl kelam evlerimize doğru yola koyulurken sitenin yokuş aşağı bir yolu vardı bizim evde sitenin ilk sokağı yani en aşağıda. aşağı iniyorum bisikletle hafif hızlıyım yavaşça pedal çeviriyorum sonra ne olduysa tam evin önüne geldim bi anda frenleri karıştırıp ön freni sertçe sıktım. (bkz: iş işten geçti)
sonuç mu ?
havada 2 takla atmam, evin önünde duran moloz parçaları ve ufak ufak çakıl taşları bütün göğüsüme ve karnıma girmesi akabinde;
+ annnnneeeeaaaaaaaaaaaaaaa öhhüü öhüüü öhğü ühühühühü höüh. diye ağlamam.
2 gün boyunca annemin cımbızla moloz ve taşları çıkartıp pansuman yapması.
