öğrencilerin kendi geleceklerini kurarken zorlandığını anlamayan anne babalardır. kendileri düzenlerini kurmuş mesleklerini edinmiş, öğrenci olan çocuklarına ise senden hiç bir halt olmaz, ne derdiniz var ne tasanız demeyi kolay bulurlar. çalışmadığımızı sanırlar. sürekli bilgisayar başında vakit geçirdiğimiz konusundan tutun bir çok şeye kadar hep öğrenciler dertsiz tasasız yaşar onlara göre. ama öyle değildir. verdikleri üç kuruş parayla akbil doldurmamızı, kantinde yemek yememizi söylerler.içinde bulunduğumuz meslek seçme karmaşası onlara göre dert değildir sanki. sürekli mühendis olacaksın jedi, hayır avukat olacaksın jedi demesini bilirler hep. kendi istekleriniz hiç bir zaman dinlenmez, size hangi mesleği yapmak istediğiniz sorulmaz bile. okulda öğretilen ezberci sistemi eleştirirken protesto ederken bizim yanımızda olmaları gereken yerde 'anlamıyorsun dersleri, dinlemiyorsun' diye çamur atarlar her zaman. çok rahatızdır her zaman. çünkü sadece ders çalışmamız gerekmektedir . evde başka işe bulaşmazlar. okulda yapılan sınavlarda kopya çekmemek için, başkalarının haklarını yememek için gece gündüz çalışıp eve düşük bir notla gelince 'sen doğru olanı yaptın' yerine 'başkaları gibi açık gözlü olamıyorsun safsın' derler. öğrencileri at yarışına sokan bu sistemde (ygs ve lys den bahsediyorum) arkadaşlarını geçmek için daha çok çalış diye gaz verirler. ama böyle bir sistemde doğru kalmayı öğretmezler hiç bir zaman. sorun ebeveynlerde değilde sistemde sanırım. herkes öğrenciler dertsiz tasasız diyor ya, doğru değildir bu, hem de hiç değil.
