het hafta cumartesi olsun da halisahaya gideyim diye sabirsizlaniyorum. cumartesi sabahtan heycan basliyor. sanki premier lig maci varmis gibi. taraftar olmasada gol attiktan sonra gol sevinci yapiyorum kosup dizlerimin ustunde kayiyorum mesela. hakem olmasa bile hakemi aldatmaya yonelik hareketler yapiyorum. her kes maci okadar ciddiye aliyor ki kendimi bolton yada sanderlantle maca cikmis gibi hiss ediyorum. hele o defansin belkemigi takimin oyun kurucusu olan hafif gobekli 45 50 yaslarinda amca varya bayiliyorum ona. kaleye gecmeyi hic sevmiyorum. ama mecburen bir daha gecmeyim diye ilk kaleci ben oluyorum. ya ben bu hali saha isini cok ciddiye aliyorum.