Gittin
Ve hiç geçmeyen bir boğaz ağrısı bıraktın ardında
Her babayiğidin harcı değildir gidenin arkasından yutkunabilmek.
içine akıttığın gözyaşları yumruk gibi düğümlenirken boğazında,
Bir de buna kalp ağrısı eklenince,
Katlanılmaz bir hal alıyor yokluğun be birtanem...
Gün geçtikçe alışıyor insan sebepsiz gidişlere.
Geceleri rüyada gideni görmeye,
Boşluktan düşercesine sıçramaya alışıyor
Hıçkırıkların daha bir sessiz oluyor bu uyanışlarda gitgide.
Gözlerinden akan damlalar artık eskisi kadar mavi değil...
Yürek kuru, yürek cansız, yürek yalnız...
Telefonlar dilsiz, kapılar felçli bir hasta
Ne sesleri çıkıyor, ne hareket ediyorlar
Umudu, kırılan kalbin keskin köşeleri ile öldürsemde her gece,
Güneşle birlikte yeniden doğuyor her sabah içimde
Yeniden adını çalıyor kulaklarıma belli belirsiz
Ve yüzün...
Yüzün zaten gözlerimden gitmeyen bir maske
Sırf o maske yüzünden kime baksam sen,
Neye dokunsam, ne hissetsem sen
Geçmiyor birtanem,
Ne bu boğaz ağrısı ne bu kalp yarası geçmiyor
Sebepsizce gidişine rağmen kızamamak,
Sövememek ardından adam akıllı, lanet okuyamamak,
içimdekini dökememek belki sebebi, bilmiyorum ama,
Geçmiyor bu ağrılar
"Kalan" rolünü daha iyi kavrıyor insan zamanla
içi kan ağlasada gülen bir maskeyi geçiriyor suratına
Hayatla tekrar barışıyor güya ama;
O boğaz ağrısı yok mu...
Hangi şurup derman yokluğuna?
