bütün kadınlar kendi yaşıtları veya kendinden küçüklerle birlikte olmak istemez... neden olarak ise erkeğin daha geç olgunlaştığını söylerler... aslında bir-iki lise çıkışına denk geldiyseniz sizde görürsünüz bu farkı...
ancak anlayamadığım tek nokta bütün kadınlar aynı olgunlukla yetişmiyor ki... tamam bir tanesi olgun ister, gerekçesi vardır kabul edilir. fakat senin yaşıtlarından yaşanmışlık açısından bir farkın yoksa neden büyük erkekleri tercih edersin? bence burada dış görünüm ve büyük ata oynamak iç güdüleri devreye giriyor...
küçüklüğümden beri mecburiyetten kendimden en az 5 yaş büyüklerle arkadaşlık etmek zorunda kalmıştım... oturduğumuz mahallede pek yaşıtım yoktu... ben 10 yaşındayken 15-18 yaşındaki kızlarla, erkeklerle oturup sohbet ederdik... hiç bir zamanda yaşım küçük diye dışlanmadım hatta hep fikrim sorulmuştur tartışmalarda... onlarda kabullenmişlerdi beni...
anaokuluna ilk başladığımda orada legolarla oynayan, anneeğğee diye ağlayan çocuklara garip garip bakmışımdır... ilkokulda hiç kimseyle önüme gelene yüz tekme diye dolaşamamış, biri bir hata yaptığında ahanin ahanin öğretmene diyicem diyememişimdir... bunlar bir kayıpmıdır? tartışılır...
yaşıtlarım büyüdükçe onlardan daha fazla uzaklaşmıştım. liseye başladığımda bütün çocuklar anotomilerini çözmeye çalışırken; kızlar koltuk altlarına bakıp, kalçalarının yuvarlak hatlı olması için birbirlerine öğütler verirken. göğüsleri büyük gözüksün diye gerine gerine yürürken, ben artık bazı şeyleri kavramış ve onları gözlemlemeye başlamıştım...
üniversiteye geldiğimde durum hafiften düzelmişti... artık insanların belli bir yaş ortalaması yoktu, mahallemizdeki ortamı burada da yakalamıştım. kendimden çok büyük kızlara ilgi gösteriyor, yaşıtım kızlarla uğraşınca hata yapmış gibi hissediyordum...
birkaç birlikteliğim oldu kendimden büyük kadınlarla ve hepsinde dışarıdan bakan gözler, kötü kötü bakmıştı bana... zannedilen şuydu: onlardan faydalanıyordum... aslında doğruydu onlardan faydalanıyordum fakat başka anlamlarda değil. sadece ve sadece yaşanmışlık için, daha fazla şey biliyorlardı ve ben ilgimi çeken şeyler buluyordum onlarda... yaşıtlarımla sinemaya gidip, taksimde mağaza dolaşırken; onlarda boğazda kahve yudumlayıp, müzik,kitap,tarih tartışmayı buldum... benim hoşuma gidenleri yapamayan yaşıtlarımla zaman kaybı yaşarken onlarla her dakika yeni birşey öğreniyorduk... onun bildikleri bana benim bildiklerim ona geçiyordu... sanırım bedensel alış-verişten çok zihinsel alış-veriş etkiliyordu beni...
kadınlara sırf bu yüzden hak verdim yıllarca. halende öyle düşünüyorum. kadın ve erkeğin yaşadığı şeyler bir değil, özelliklede türkiye'de... kadınlar erkenden olgunlaşmayı tamamlamak zorundayken, erkekler anne kuzusu olarak yetişiyor...
ve hep bir bütünlük olmadan bitiriyorum entrylerimi çok üzgünüm...
