sonunda mete'yi psikopatlaştırmaya değil de mutlu etmeye yarayan gelişmeler olmuştur. *
ayrıca iki bölümdür büyük bir hata yapıyorlar: son sahneyi fragmana koyuyorlar. yapmayın bunu.
bölümün başındaki ters köşe de cemile'ye olan inattan başka bir şey değildir ayrıca.
ama en çok da bir şey var ki bu bölümde, bu satırları kim yazıyorsa helal olsun dedirtiyor:
--spoiler--
insanlar ne çok konuşur..
alınlarındaki kırışıklıklarla,
dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla,
şişen, genişleyen şah damarlarıyla,
çöken omuzları ya da dikleşen omurgalarıyla,
en çok da susuşlarıyla, bakışlarıyla..
gözler ne kadar da gevezedir.
insan ruhunun kapılarıdır onlar.
o kapılardan içeri girmeyi bilenler cenneti ve cehennemi görürler.
gözlerden ruhlara girip çıkmayı daha küçükken öğrendim ben..
--spoiler-- *
