konu olarak bakıldığında gayet bilindik, alışılmış bir filmdi ama geçmişe ait yerlerle günümüzü bağladığı anlarda çok başarılı buldum. sonra bir ara kendime söylendim neden mehmet günsürü daha fazla izlemiyorum diye. belçim bilgin e baktım böyle bir kadın yılmaz erdoğanla nasıl evli diye. neyse filme gelelim. aşk ı çok iyi anlatmış bu film. deniz in sevgilisi olmasına rağmen asıl sevdiği insana karşı acayip farklı duygular beslediğini çok iyi gözler önüne sermişler. filmin başları gayet güzeldi bazı yerlerde hafif güldürücü sahneler vardı. konusunu daha önce hiç okumadığımdan sonunun böyle olacağı aklımın ucundan geçmiyordu. trafik kazası sahnesinde beynim uyuştu. sadece arkadan gelen tek tük bu ne ya türk filmi tadında tarzı cümleleri duyabiliyordum ama kaza anındaki o sesler yok şu an beynimde. aylar sonra sevgilimin de bu durumda olduğunu izledim. bu sefer kafamda kurmadan gördüm neler yaşadığını; izledim resmen. beynim restart oldu. çıkışta arkadaşlarım bana göz ucuyla bakıyorlardı. yemek yemek için bir yere girdiğimizde anında tuvalete girdim abim ve arkadaşımın sitemlerini duydum, kızıyorlardı sanki filme isteğimizle girmemişiz gibi.
müziklere gelince; eylül akşamı şarkısının bana sevgilimin söylemesi film anında hıçkırarak ağlamama sebep olmuştur. şu sözleri aklıma geldi. onun ses tonuyla ama;
belki benim kağıt param,
bir şekilde, döne dolaşa
senin cebine girmiştir.
bu şarkının en sevdiğimiz yeriydi. fakat olamaz mı?; olamaz..
