alışamıyorum yokluğuna senin, üstünden 3 ay, 4 gün, 4 saat geçmesine rağmen neden hala alışamıyorum senin dahil olmadığın hayatıma..
birileri hala beni sana benzetiyor sürekli, ne çok mutlu olurdun sana benzetildiğimde benim kızım o diyerek, şımarıp seni öpmek için üstüne atladığımda hep; ' öpme öyle çok sevmiyorum' derken bile daha çok öp beni der gibi bakardın ya en çok onu özlüyorum, zorla kahvaltı yap diye ısrar etmeni, saçlarımı ısrarla tarama isteğini özlüyorum keşke daha çok tarasaymışsın saçlarımı hiç of istemiyorum dokunma saçlarıma demeseymişim sana, küsmeyi bile özledim biliyor musun?
kırmızı ruju yakıştırmasaydın keşke yine, kilo al diye saçma sapan yiyecekleri yığsaydın önüme, korusaydın yine beni bütün kötülüklerden,
hani ben daha minicikken senden ayrı kaldığım zaman dilimlerinde ortalığı birbirine katıyormuşum ve sen gelene kadar hiç bir güç buna engel olamıyormuş ya, işte hayal meyal hatırladığım o anlarda koşa koşa yanıma gelip güldürmeye çalışmak yerine oturup benimle ağlamanı özledim,
sen hep sıcacıktın ya, ama en son buz gibi ellerini dakikalarca bırakamadım senin onu hatırlıyorum sadece, buz gibi bembeyaz güzel yüzünü bir defa öpebildim sonrası yine hayal meyal,,, uyku hapları sakinleştirciler, iyiyim ben diyorum bu kadar çabuk atlatmamı beklemiyordu kimse ne kadar da güçlüyüm değil mi?
rolümü harika oynuyorum, toparlandım. mutlu,huzurluyum dans bile ediyorum daha ne olsun değil mi? neden hala alışamıyorum senin dahil olmadığın hayatıma? sesini duymak bile yetmiyorken nasıl olcak bilmiyorum yokluğunu kabullenmek, ömrümün sonuna kadar rol yapmak zorunda kalacağım sanırım.
güçlü olmak istemiyorum artık, saatlerce ağlamak istiyorum.
