dedem istiklal savaşı gazisidir hem de hacıdır. bu vatanı kurtarmak için sağ kolunu savaşta kaybetştir. o yüzden lakabı çolaktır. çolak öldüğü vakit 98 yaşındaydı, vefatına kadar namazlarını hep camide kıldı.
hacı olan anneannem öleli daha bir ay olmadı. alzaymır hastasıydı. namazı kılmayı o kadar severdi ki hasta olmasına rağmen günde 20 kez abdest alır, 30 kez filan namaz kılardı. doktor karışmayın dedi.
dayım 42 yaşındaydı hacıya gittiğinde
babam her gece kuran okur, hava zaten ılık olduğu için balkonda takılır, kuran'dan sonra da hep beraber çay içilir balkonda
annem de namazlarını aksatmaz
biz de yaz tatillerinde hep camiye kuran kursuna giderdik
bunların hepsini izmir'de yaptık
ne bir karışan oldu, ne de dışlayan
...
ama sözlüğe bakıyoruz bazı ergenler daha şimdiden izmir'i dışlayıverdi
ayıp be ayıp!
dedem o kolu boşuna mı kaybetti savaşta
yazıklar olsun size!
