anne ben bu yazıyı sana yazdım,
Hiçbirşey bıraktığın günki gibi değil buralarda... öğrettiğin kadarının çok uzağındayım şimdi. temizliğin ve saflığı bilmem kaç geçmiş saat. ülkeyi geçen enflasyon gibi benide teğet geçti bişeyler. Yokluğuna yüklediğim hatalarım, sevgilerim, sevgililerim ve ihanetlerim oldu bolca. Hırsızlıklarım oldu anne. Lanetlerine uğradığım dizlerini kanattığım adamlar ve kadınlar oldu. Babam bazen yabancı oldu. Ve eve yabancılar gelip gitti anne. yatağını, dolabını ve koltuklarını birine sattık tanıdıkmış şimdi hatırlayamıyorum. Parasını ben almadım ama ne oldu bildiğimde yok aslını sorarsan. Perdeler sandıkta geçen birtanesini çıkardım sevgilim yeni bir eve taşındı ona vereceğim. Anılar zamanla değersizleşir mi? yada insanlar kalpsizleşir? bilemiyorum şuan. Ben istanbula gideceğim. Beni doğurduğun şehri ve o şehrin kalabalığını burada bırakıp. Hayat bir noktadan durur ve herkes aynı gelir demiştin doğru, bu yüzden kalabalık diye bahsettim onlardan. Bozulan uyku düzenim artık iyi. Bende öyle. sende öylesindir umarım. Birdaha dönmemecesine neden terkeder insan biyerleri sadece sevmiyordur orayı belkide.Evet. Bir ev tutacağım kadıköyde eski bir apartman olacak ruhu olan tarih ve eski kokan bir ev. Büyümek bir güzel korkulu masal anne. Okumayı öğrendikten sonra öğrendim sen anlatamadın çünkü. Hayat öyle yapışkanki anne insani bir köşesinden yakalıyor ve peşine takıyor işte. Yeni yollar, yeni yüzler tanımaya, sevdiğin yüzün şehrine gitmeye anne... hadi... 'Beni geçirmeye kardeşim gelmesin. Annesinin bir tanesini kimseler üzmesin
Gidelim buralardan'...
