her şeyden önce ölen birisi için allah rahmet eylesin denir.ben de öyle diyorum.şimdi üzüntüleri kıyaslamak tabi ki olmaz ama bugün gazetede okudum iran sınırında 2 tane çocuk vurulmuş sınırı geçmiş diye nedense o olaya içim daha bi cız etti.orada ki hikaye daha acıklı geldi bana.sonuçta diğer anneler de ölmüyor mu dünyanın her yerinde onlar haber olmuyorlar.neden çünkü ünlü değiller.çok hazin bir öyküleri olsa,çok iyi birer insan olsalar da onlara en fazla gazetenin 2-3 satırı ayırılabilir.bu dünyanın düzeni böyle...çeçenistanda bir babanın gözleri önünde iki oğlu kireçle yakılmıyor mu,sırtları açılmıyor?bunlar hala yaşanıyor.ama biz bize gösterilene odaklanıp,bütün üzüntümüzü o olaylarla çıkartıyoruz.üzülürken bile fazla derine inmemek gerekir diye düşünüyoruz herald.ehahh tanıdık biri ölmüş ona üzülelim biraz fazla düşünmeye ne gerek var.bu dediğimi tabi bilinçli olarak yapmıyoruz onu da şey edeyim bu arada.