evet, dün gece, soğuk yatağıma doğru gözlerimden uykular akar bir şekilde yatağıma giderken, fark ettim ki; bir erkeğin yaşaması için mutlaka bir kadına ihtiyacı vardır.
çünkü; evim, uzun çalışmalarla geçen iki haftanın ardından harabeye dönmüş, mutfakta en az bir buçuk haftalık bulaşık birikmiş, hazır söylenen yemeklerin çöpleri mutfağın bir köşesinde minik ağrı dağı oluşturma yolunda emin adımlarla ilerlemekte, banyonun halini anlatmaya içim elvermiyor bile...
şimdi bir çok feminist arkadaş ulan zibidi, biz senin hizmetçin miyiz diye soracaklar, hayır hizmetçim değilsiniz. ama evi benden daha iyi derleyip toparlayabilecek kapasitedesiniz.
