Insanlar Tanrıya inanıyorum derler.Insanlar Cennete inanıyorum derler.Insanlar ölen kişi için "iyi bir insandı." derler.
sonra da ağlarlar ölenin arkasından,günlerce,aylarca belki yıllarca.
Inançlı biriysen ve cennete inanıyorsan.Iyı biri öldüğü zaman,arkasından ağlaman değil sevinmen gerekir.Eğer egoistçe sevmiyorsan ölen kişiyi.Cennete gitmiştir çünkü o,bilirsin bunu.Ve gerçekten seven için sevdiğinin insanın mutlu olması yeterlidir.Nerede olduğu,nasıl mutlu olduğu değil,mutlu olmasıdır önemli olan.Ve gerçekten seven biri,bunu bildiği zaman üzülmez ölüme.
Oysa bakıyorum insanlara.Bir egoistlik,bir bencillikle.Ağlıyorlar durmadan.Göremeyecekler ya ölen kişiyi,bencilce bir ağlayış bu.Kendini düşünerek,sadece kendini.Dikkat edin;Kurulan her cümlenin içinde bir "ben" vardır,egoistçe bir "ben".
Ölüm bir son değildir bilakis bir başlangıçtır,doğum gibi.
