insana sanki bir anda olmaz gibi gelir ölüm. belli bir aşamada gerçekleşir sanki, uzun bir zaman alır. bu yüzdendir ki daha iki gün önce canlı yayında iyi eğlenceleeer diye bağırışını kabullenemeyişim. olamazmış gibi geliyor iki gün önce gördüğüm mutlu insanın ölmüş olması. bugün var yarın yok cümlesini oturtamıyorum bir türlü kafamda. bu kadar basit olmamalı gibi geliyor çünkü. ölümün her şeye rağmen bu kadar sert olduğunu bir kez daha defne joy un ölümünde anladım. bu kadar matrak, eğlenceli güler yüzlü bir insanı nasıl ölümün soğukluğu yenebilir anlayamıyorum. yakıştıramıyorum yani konduramıyorum. şimdi tabutta gözleri kapalı gülmeyen, sürekli konuşmayan defneyi hayal edemiyorum canlanmıyor gözümde. işte ölüm tüm bu düşünemediklerimizi, olamaz dediklerimiz tokat gibi vuruyor yüzlere. umarım çocuğu ve eşinde peygamber sabrı falan vardır ne biliyim; gerçekten katlanılacak gibi değil. keşke her ölüm zamanlı olsa. nur içinde uyu defne joy foster.
