bir ölüyü özlemek. böyle gecenin bir yarısı insanın içinin kanamasıdır. her içtiğin yudum da biraz daha özleyip kavrulmaktır. gözyaşının her damlasının gözünde donup kalmasıdır. için için ağlayıp hıçkıramamaktır. fotoğraflara bakıp o gülüşü özlemektir. elini telefona götürmek ama arayamamktır. keşkelerin içinde boğulurken yaşanamamışlıkları özlemek. içinde bir ateş hissetmek ve hiçbir şeyin onu dindirememsi, her geçen gün daha fazla özlemek ve bu özlemi dindirebilcek olan tek kişinin o toprak altında olması ve onun nefes almasını özlemek. özlem çok kötü berbat bir şeydir, hele ki özlenen artık bu dünyada değilse daha da beter bir hal alır. özlem olmaktan çıkar artık çok başka can acıtan ve insanı yaşarken öldüren yaşayan ölüye çeviren bir şey olur çıkar. adı özlem olur ama aslında çok daha fazlasıdır hissedilen.
