tunus'ta satış yapılmasına izin verilmeyen esnafın kendisini yakması sonrasında facebook, twitter gibi sosyal paylaşım sitelerinde gruplaşan gençler ülkede yolsuzluk ve yoksulluk ile baskıcı rejime karşı ayaklandılar. nitekim, tunustaki ayaklanmanın başarısının ardından cezayir halkı da umutlandı, ardından mısır ve şimdide sudan'da protesto eden gruplar geçen günden beri hükumetlerini protesto ediyorlar. http://erkanbehcet.blogsp...leriyle-gelen-devrim.html
peki bunun tetikleyici unsuru neydi ? neden yıllardır var olan duruma karşı bugün başkaldırı oluyordu ?
öncelikle dünyada bir wikileaks dalgalanması oldu bu belgelerin bir kısmı da tunus'taki yolsuzluklar hakkındaydı. halk bununla bir nebze de olsa bir ön fikir edindi, liderlerine mutlak manada güvenenlerin içise şüpheler doğurdu.
wikileaks belgeleri, yolsuzluk ve yoksulluğun halkın burnuna kadar gelmesi, sosyal paylaşım sitelerinin diyalog doğurucu etkisi ve türkiye'nin arap dünyası adına örnek tavrı ve daha bir çok unsur tetikleyici oldu ancak ben sosyal paylaşım ağlarının diyalog doğurucu nüfuzu üzerinden yaklaşmayı düşünüyorum.
sorunların çoğu iletişim eksikliği, önyargılar, anlaşılmazlıklardan doğar. diyalogun olduğu noktalarda sorunlarında azaldığını belirtmek malumu ilam olacaktır. kuzey afrika ülkelerinde de bugün ki isyanın varlığında da diyalog kurulması ve insanların toplu bilinci ve bir ortak sorunlarının var olduğunun farkına varmaları yatıyor büyük ölçüde. çünkü yönetimin baskıcı tutumu fikirlerin paylaşıldığı noktalara erişemiyordu ve bunun sonucunda kısmende olsa bir aydınlanma oldu wikileaks'ın de ortaya sunduğu belgelerle artık bin ali, hüsnü mübarek gibi halka yıllardır zulmeden liderlerin foyaları ve akabinde elleri altında olanların yolsuzlukları bir bir ortaya çıkmış ve bir noktadan sonra twitter ve facebook gibi sosyal paylaşım sitelerinden örgütlenen halk sokağa dökülmüştü.bu diyaloğun ortaya çıkardığı bir halk zaferiydi, henüz başarıya ulaşamamış olsa da başkaldırı artık bu halkın uysal koyun olmadığını ve despotların cesaretlerinin de bir nebze kırıldığını bize gösteriyor.
bin ali'nin ülkesinden kaçması, hüsnü mübarek'in aciz tavırları despotluğun ülkeden kaçması ve aciz hale gelmesini gösteriyor. protestolar ise halkın yıllarca birikmiş hislerini doğuran çığlıklar oluyor.
