baskılar sayesinde ve tepkilerden korkarak gitgide malkoçoğlu'msu kuru şövenist ve kahramanlık filmlerine dönmesinden korktuğum dizidir.
oysaki ne güzel başlamıştı ilk bölümde, kanuni'nin insani yanlarını da anlatıyordu, hürrem gibi kölelerin kötü olmadıklarını, geçmişlerindeki acıların kendilerini bu şekilde yaptığını anlatmaktaydı. devşirmelerin iç gelgitleri anlatılmaktaydı. daha bir insaniydi. inandırıcı ve doğaldı.
düşülenin aksine insani kanuni daha sempatik gelmişti bana.
oysaki bilirsiniz 70'li yılların kaotik ve sıkıntılı dönemlerinde kafa dağıtmak için çekilmiş olan malkoçoğlu, tarkan gibi filmlerde tüm yabancılar kötü, tüm türkler kahraman ve doğrudur.
gelen tepkiler üzerine muhteşem yüzyılda da bu yönde bir sapma görüyorum son bölümlerde. kanuni'nin içkisi, ve sevişmeleri, yanlış kararları kalktı, herşeyiyle hatasız, namazında bir padişah gelmeye başladı. tüm türkler ve sarayda herşey tamamen doğru, ama gavurlar herşeyiyle yanlış ve gaddar olmaya başladı yine. bunun da en güzel simgesi, son bölümde macar kralının kucağındaki kadına üzüm yedirmesi ve hahaha diye kahkalar atması. aynı malkoçoğlu filmlerindeki bizans kıralları gibi.
birşeyi yapmayı ve kararını tutturmayı beceremiyoruz. güzel başlayan bir diziyi bile tarkan filmleri kıvamına döndüreceğiz gösterdiğimiz cehilce tepkilerle.
