her gün telefonun alarmını ertelemem sonucu akşamdan planladığım kahvaltıyı es geçmeme sebebiyet veren durum.
şöyle ki akşamdan "yarın 7.30 gibi kalkarım, lavabodan sonra bir çay koyarım. giyinirken çay kaynar. sonra oturur bir güzel kahvaltı ederim. diş fırçalama, kitap dosya çantası laptop çantası hazırlanırken vakit gelir.
8.15 gibi de yola çıkarım." diye planlarsınız.
7.30da "dandinidonddiididiidandanddinidin" diye bir şey öter tepenizde. rüyadasınızdır sanki. çok da siklemezsiniz. ama o şey çalmaya devam edince elinize alırsınız telefonu ve dersiniz ki, haa okulll, neyse törene gitmeyiveririm yav. 7.38e kurulur tekrar. (bkz: küsuratlı sayının bazen çok şey ifade etmesi)
...
saat 7.38: dandinidonddiididiidandanddinidin...
hay amk ne ara geçti lan bu kadar süre der iç ses. sonra bir karar daha alınır. kahvaltıyı siktr et yav. poğaça bisküvi idare edicez artık.
kahvaltı aradan çıkınca tam 17 dakika kazanırsınız.
saat 7.55e kurulur. çok ama çok huzurlu bir şekilde (sanki kış uykusuna yatıyor gibi) yorgan tekrar çekilir başa.
...
saat 7.55: yok abi, bu saatin bana gıcıklığı var...kesin. daha yeni kapadım lan gözlerimi.
bu sefer kaçış yok mınıskm, derse geç kalıcaz.
kafa önde gözler kapalı, önde hafif bir çıkıntı söverekten lavaboya doğru ilerlenir.
yüz yıkanır, biraz açılmanın verdiği sakin düşünceyle "lan akşam gelim, üzerimi değişmeden yatmazsam şerroyum."